Dobór broni do charakteru łowiska - UNIWERSALIZM KALIBRU

    

Jakiś czas temu, okazjonalnie przy dyskusji na poście, poczyniłem uwagę o wyborze zakupu broni, kierując się podstawową koniecznością charakteru łowiska. Nikt jakoś nie zauważył mojej uwagi z przyczyn zapewne nieznajomości tego zagadnienia. Takiego stanu rzeczy upatruje w bardzo słabym szkoleniu na łowieckich kursach przygotowawczych, co często na forum prezentują nowo-wstępujący do Związku.

Gdy wstępujący zaliczy egzaminy i z uprawnieniem w ręku staje przed koniecznością wyboru zakupu broni, ale przed delikwentem jest wiele opcji. Nie bez znaczenia decydują na tym etapie względy finansowe, a także fascynacje tym co posiadają inni myśliwi albo sugestie podpowiadaczy, co często można wyczytać na forach. Praktyka użytkowa broni oraz jej parametry i doświadczenia, nakazują powiązanie wyboru zakupu z charakterem i typem łowiska uwzględniając przede wszystkim rodzaj zwierzyny oraz broni, która odpowiadałaby potrzebom polowania w takim łowisku.

Ma to istotne znaczenie, bo jeśli myśliwy poluje tylko w polu i w sezonie strzela jedną, dwie sarny, a okazjonalnie sztukę dzika, czy jelenia powiedzmy, to warto rozważyć przy zakupie te uwarunkowania, co do rodzaju kalibru broni, bo one są z wszystkich opcji najważniejsze i pozostaje wybór optymalny, który sprawdza się w praktyce do polowania zarówno na lisa, jak i jelenia, a także grubego odyńca, choć rozpiętość wagi masy tej zwierzyny zawiera się będzie w wadze od 6 do 200 kg. Materiał, który prezentuje, opiera się na publicystyce łowieckiej poświęconej temu zagadnieniu przez autorów opracowania podręcznikowego, M.Czerwińskiego i J. Szczepockiego.

Jak od dawna wskazuje światowy rynek broni, świat myśliwski preferuje kal. 7, 62 mm i kaliber ten króluje pod względem liczby sprzedanej broni i amunicji na przestrzeni lat sześćdziesiątych – dziewięćdziesiątych oraz zasługuje na miano optymalnego kalibru ze wszystkich kalibrów wyprodukowanych. Kaliber 7, 62 wystarcza do skutecznego rażenia jelenia i każdego zwierza dochodzącego do 400 kg. W umownej grupie uniwersalnych „trzydziestek”, preferowane są .308 Winchester i 30 – 06. Te dwa kalibry preferować należy wtedy, gdy nad zwierzynę płową przedkładamy dziki. Bez wahania, jak twierdzą autorzy, należy uznać stary, znikający kaliber 7, 62 mm x 54R, plasujący się energetycznie pomiędzy 308 Win, a .30 - 06. Kaliber .30 – 06 na amerykańskim kontynencie, króluje wśród „łowców jeleni” w tym obszarze.

Nie każda trzydziestka jest uniwersalna, a tylko taka, która dysponuje energia kinetyczną E100 - rzędu 2 000 – 3 000 J. Z tego też powodu odpada rosyjski nabój .7, 62 x39, jest on dobry na sarny, ale za słaby na dziki. Kaliber 300 Win Magn, 300 WSM, czy 300 Wyb. Magn. też nie, bo to są mocno wyspecjalizowane naboje na duże zwierzęta (antylopy)
Do roli uniwersalnych w europie pretendują „siódemki”; 7 x 65 R, 7 x 57 R oraz .207 Win. bez silnych siódemek, 7mm Rem. Magn, i .270 WSM;
Do roli uniwersalnych mogą pretendować „ósemki”. 8 x 57 JS (JR,JRS), ale przy preferencji do dzika i jelenia niż sarny.

Listę optymalnego wyboru zamykającego współczesne kalibry z grupy „6, 5”. Za silny na nasze warunki będzie 6,5 x 68 o naboju płasko-torowym i bardzo celnym, dobrym na kozice.
Wybór kalibru, tego uniwersalnego - nie jest sprawą łatwą, równie ważny jest dobór pocisku, tak pod względem masy, jak i działania w tuszy. Nie ma racjonalnego uzasadnienia zakupu dwóch jednostek o zbliżonych kalibrach energetycznych
Bardzo istotnym czynnikiem jest gradacja potrzeb, tj. kolejność nabywania broni śrutowej, obecnie co raz częściej kupuje się broń kulową ze względu, na kurczenie się liczby ptactwa i zwierzyny drobnej.

Nie może pretendować do roli uniwersalnego kalibru, szybki .243 Win. Mimo, że dysponuje na dystansie 100m. energią 2 000 J, wcale nie jest czynnikiem najważniejszym. O jego ograniczeniu decyduje zbyt mała masa pocisku, nadającym się tylko do odstrzału saren i niewielkich dzików, do 60 kg. Z kolei .223 Rem. z dostępnością cenową mnoży liczbę myśliwych nabywających go, co preferuje jego użytkowanie. Najsilniejsze jego ciężkie pociski mogą dysponować E100 – 1. 500 J, podobnie jak rosyjski 7, 62 x 39 o przedziale mas strzelanej zwierzyny w granicach 10 do 40 kg.
Niektórzy wybierają kal. 9, 3 mm, wolniejszy pocisk 9,3 x 62 , 9,3 x 74, mniej niszczą delikatną tuszę sarny niż lekki półpłaszcz o masie 9,6 gr. z broni kal. .30 – 06. Solidne „dziewiątki” są bezsporne przy odstrzale grubych dzików, czy jeleni bez lisa. Nie godzi się używać pocisku o masie 18,5 gr i En.E100 – 4 000 J na drapieżnika o wadze 7kg.
Przy częstych polowaniach na dziki, zaleca się popularny .308 Win., lub zasłużony 7 x 64 albo .30 – 06, lub 8 x 57 JS. Nie będzie błędem wybór 9,3 x 62, gdy polujemy wyłącznie na dziki.

Wyszczególnienie - typu łowiska z preferencjami broni :
Polny – bażant, lis sarna – broń śrutowa / śrutowo – kulowa ( Kniejówka) oraz kulowa ;
Mieszany, 70 % pole, 30% las, zając sarna dzik- broń śrutowa/śrut – kul. (Kniejówka) oraz kulowa;
Mieszany. 30% pole, 70% las (jak wyżej)
Las 100 %, sarna dzik, jeleń, broń – Kniejówka/ dryling – sztucer o tych samych kalibrach.

źródło:Zebrał i opracował Nemrod 73