(Aynthya ferina)
I. Występowanie i siedlisko
Teren, który zamieszkuje głowienka rozciąga się szerokim pasem od Islandii
poprzez Europę zachodnią aż do północno-wschodnich Chin i północnej Japonii.
Główne jej zimowiska znajdują się w Europie zachodniej i basenie Morza
Śródziemnego. W Polsce jest gatunkiem średnio licznym bytującym na niżu. Zaczyna u
nas coraz liczniej zimować. Jako siedliska preferują zbiorniki o dużej toni wodnej.
Najczęściej spotykamy je na mocno zarośniętych jeziorach i stawach oraz na wolno
płynących rzekach.
I I . Charakterystyka ogólna
Jest to nasza największa kaczka nurkująca, ciut mniejsza od krzyżówki, o
krępej budowie ciała. Kaczor w szacie godowej ma rdzawo-brązową głowę, czarny
ogon i wolę. Reszta ciała jest popielato-szara. Samica jest jednolicie płowobrązowa.
Wiosła są stalowego koloru, dziób ciemniejszy wpadający w czerń.
I I I . Odżywianie
Pokarmem ich są w przeważającej części młode pędy i kłącza, pączki i
nasiona roślin wodnych. Zjadają także wszelakie owady, ślimaki i inne mniejsze
żyjątka. Za pokarmem nurkują na niewielką głębokość. Zdarza im się także brodzić i
zbierać pokarm z powierzchni wody.
IV. Rozmnażanie i rozwój
Sezon lęgowy głowienki jest zmienny i zależy od wahań poziomu wód. Pod
miejsce na budowę gniazda preferowane są wyspy lub stały ląd, najważniejsze jest to,
aby miały solidną podstawę. Składają od 8 do 10 jaj i wysiadują je przez około 25 dni.
Samiec w tym czasie pełni rolę stróża. Młode potrafią już latać nawet po 50 dniach. Po
roku lub dwóch przystępują do rozrodu.
V. Słowniczek
Ciąg – przelot ptaków określonymi i powtarzalnymi trasami.
Lusterko – pobłyskujące plamki na skrzydłach kaczek.
Sady – zbieranie się ptaków na jednym akwenie.
Tabun – większa liczba kaczek.
Wiosła – o nogach ptaków posiadających błonę pławną między palcami.
Zierniki – oczy.
Zapady- wieczorne zlatywanie ptaków na odpoczynek.
Pierzenie się – zmiana upierzenia u ptaków.